Onlangs heb ik één van de eerste grote multikul films van de 20e eeuw gezien, «Night of the Living Dead». Onbedoeld, of slinks verpakt, een multikulfilm? Wellicht, ondanks het ‘cult’-imago en het feit dat het een heel nieuw filmgenre vestigde wil ik graag in gaan op wat — onderliggende — psychologische details die naar voren komen in deze film; de aspecten die deze film tot een multikul-propagandavehikel maken.

Eén van de laatste films die alleen nog in zwart-wit beschikbaar was, wat wellicht een hoop bij heeft gedragen aan de afmosfeer in de film.

Het is een film uit 1968, van de Cubaans-Litouws—Amerikaanse regisseur George A. Romero. De film kwam luttele jaren uit nadat de Civil Rights Act ondertekend werd in Amerika, toen nikkers in Amerika tot volwaardige burgers, met stemrecht, werden verklaard met allerlei [nieuwe] rechten en privileges. De film wordt beschouwd als de eerste grote film in het “zombie”-genre. Het hele fenomeen zombie, het bijgeloof van de wederopstanding van doden en dus ogenschijnlijk ‘levende’ ‘ondoden,’ is gebaseerd op Afro-Caribisch bijgeloof. Specifieker uit het volledig negroïde samengestelde deel van West-Hispaniola (beter bekend als Haïti), dat op diens beurt weer de wortels heeft liggen in West-Afrika waar men nog op bepaalde schaal “voedoe” bijgeloven koestert en bijbehorende rituelen van praktiseert.

Een aanvaring met een zombie.

De film púúr zoals-het-is, letterlijk, bekeken is het lang geen slechte film en zelfs een behoorlijk tot zéér goede film die vrij onvoorspelbaar is, die in diens surrealisme — vooral ook als je de minstens zo ‘surrealistische’ nikker, in de hoofdrol, wegdenkt — heel overtuigend neergezet is. Er is veel spanning, een toonzettende atmosfeer, uitstekende muziek en geluidseffecten, dat alles gecombineerd met prima acteerwerk. Aangezien het budget van deze film niet groot was, en de budgetten voor films toen vele malen kleiner waren dan voor films van de laatste jaren, is het dus extra goed in dat opzicht.

Maar, als je de echter film figuratief bekijkt en op dusdanig tracht te interpreteren, vooral als je dat ook combineert met zaken als dat praktisch alle zombies ondode blanken zijn, dat de hoofdrolspeler een arrogante nikker is, dan zou je mogelijk behoorlijk ‘politiek incorrecte’ conclusies trekken over bepaalde sentimenten die voor racialisten en blanke nationalisten als “walgelijk” en zelfs “haatvol” bestempeld kunnen worden. Tenminste, dergelijke sentimenten en conclusies zou je mogelijkerwijs kunnen zien en trekken àls je zo'n vieze ‘nazi’ bent, die niet voor de vernietiging van het blanke ras is. Dan ben je eerder geneigd om dergelijke dingen te kunnen zien en je daar aan te kunnen storen.

Een actieve en creatieve nikker met plichtsbesef, die bereid is de handen uit de mouwen te steken.

Naast milde multikul-sentimenten, die minder opzichtig en ook minder opvallend zijn, zijn er ook de opzichtigere multikul-sentimenten. Om terug te komen op de hoofdrol, de ‘verdwaalde nikker,’ die zeer crieatief, actief, behulpzaam en zich sociaal opstelt, met leidinggevende talenten en een ‘sterk rechtvaardigheidsgevoel’ tentoonspreid. Dat t.o.v. de inhalige, oncreatieve, simpele tot simpelweg onwetende, overstuurgeraakte, gluiperige en egoïstische blanken.

Een gluiperige, blanke, ‘egoïst’ en ‘betweterige’ zeurpiet die alleen om zichzelf (en zijn dochter) geeft. De rest van de wereld kan stikken.

Op het eind van de film zit ook een hele merkwaardige soort montage beeldmateriaal, dat erg inspeelt op de raciale achtergrond van de hoofdrolspeler en de militie die aan bod komt in de film. Een militie van vrijwel allemaal blanken, zij-aan-zij met de politie, die op de zombies ‘jacht’ maken en weggezet worden als vatzige, volledig bewapende, halve ‘zware jongens’ die met weinig nauwkeurigheid en emotieloos ‘hun werk’ doen.

Vatzige ‘wapengekken’ die bijna ‘meer kwaad dan goed’ doen door hun handelswijzen. Een symbolische referentie naar “blank privilege”?

Een nette multikulburger maalt er niet om om te zien hoe een nikker — die toevallig de ‘held’ is — de vader van een kind doodt, en later ook dat kind omdat ze in een zombie veranderd was. Aangezien de nikker in de film ook van het ras is die dergelijke bijgeloven ooit heeft voortgebracht en de wereld in heeft geholpen, zet dat je aan het denken. Zouden wellicht alle blanken niet zombies zijn voor de nikker? We horen immers wel eens hoe nikkers vinden dat blanken een ‘lijkengeur’ hebben, wat meestal een verweer is wanneer blanken als kwaadaardige racisten eveneens over de lichaamsgeur van blanken klagen; wat beide groepen, wetenschappelijk bewezen (in pre-multikul tijden), niet van elkaar kunnen verdragen!

Meer zal ik niet verklappen over deze film, bekijk deze film vooral zelf en trek je conclusie. Mocht je het ooit bekeken hebben in een tijd voordat je een bepaalde politiek mening had, of de uitkijk die je nu hebt op de wereld, dan is het wellicht extra interessant om deze film nog maals te zien met dergelijke figuratieve en analyserende kijk.

Entertainment kennen we in veel vormen en verschijningen, multikulpropaganda ook.